متنی کوتاه هدیه به آسمانی ترین خانواده ی دنیا!

سالها پیش در شهری بنام مدینه النبی که خاکش پر افتخار از قدوم انسانهایی اسمانیست؛ پیوندی صورت گرفت که نه در صورت  که در بطن و سیرت بی همتا بود! در این جشن مومنین حضور داشتند و خطیبش عبد عزیز خدا محمد مصطفی صلی الله علیه و اله بود. عروس برترین زنان عالمیان بود ؛همو که خدا به نور او جهان را روشن کرد.و داماد انکه اول بار به اسلام ایمان اورد ...اول بار با رسول خدا نمکاز خواند... وجان خود را بارها برای دین خدا به مخاطره انداخت تا جاییکه خداوند جل و اعلی به او مباهات نمود!

این جشن نیازی به ساز و اواز نداشت...نیازی به تجمل نداشت...عروس این خانه را جهیزیه کلان و مهریه دست و پاگیر نبود... هر چه بود صفا بود و ایمان. اینکه میگویم صفا و ایمان کم نیست ! به دنیایی می ارزد. عشق در این خانه ساده اما اسمانی تا جایی پیشرفت که بانویش جان فدای حق مردش نمود . 

این خانه ی ساده برترین خانه ی روی زمین است !

زیرا :

دراین خانه هرگز زیاده خواهی نشد ! نه مرد از همسرش و زن از مرد زندگیش چیزی خارج از توان او نخواستند.حتی قوت شب!

دراین سرای پر مهر غیبت نشد...دروغی پا نگرفت...تهمتی ...ناسزایی...بی وفایی...این واژه ها با این سرای بیگانه اند. میهمان اهل این خانه ملک امین خدا بود. بانوی این سرای بدون هیچ زیوری بانوی دو عالم شد...واین یعنی عشق!

عشقی که از اسمان ریشه گرفته و گرنه در زمین پایدار نمیماند.

بهترین اولاد ،اولاد این خانه شدند و برگزیده ی خدا ! جز این انتظاری هم نمیرفت.

دوست ندارم این واقعه مبارک را و این خانه را و اهلش را روحی فداهم  با زندگی امروز ،با جشنهای امروز،با میهمانهای امروز، با مردان و زنان امروز مقایسه کنم.

به این جشن فرخنده کام من که نه کام عالم شیرین است...تلخش نمیکنم.

یاحق